صفحه مستطیل مینی فک و صورت قفل کننده

صفحه قفلی یک دستگاه تثبیت شکستگی با سوراخ رزوه دار قفل کننده است. صفحه قفلی به استخوان اجازه می دهد محکم تر به صفحه بچسبد و اندام قطع شده پس از تغییر موقعیت پایدارتر شود.

پلاک های قفلی برای اولین بار 20 سال پیش در جراحی ستون فقرات و فک و صورت برای تثبیت شکستگی ها و در عین حال کاهش کالبد شکافی و آسیب بافت نرم گسترده استفاده شد.

صفحه قفل کننده یک دستگاه ثابت کننده شکستگی با سوراخ های رزوه ای است که در آن صفحه به عنوان یک دستگاه ثابت کننده زاویه عمل می کند زمانی که یک پیچ با سر رزوه ای وارد می شود. هم سوراخ های قفل کننده و هم سوراخ های غیرقفل کننده را می توان برای درج پیچ های مختلف تهیه کرد. هر صفحه ای که می تواند پیچ یا پیچ زاویه ای ثابت (پایدار) در اصل یک صفحه قفل کننده است. تثبیت ورق فولادی برای تحقق اتصال به اصطکاک استخوان بستگی ندارد، بلکه کاملاً به ساختار قفلی خود صفحه فولادی بستگی دارد. شکاف مشخصی را می توان بین صفحه فولادی و سطح استخوان باقی گذاشت، که اثر نامطلوب تماس سنگین بین صفحه فولادی و استخوان را از بین می برد و به میزان زیادی خون رسانی و رشد و بازیابی پریوستوم را بهبود می بخشد. تفاوت بیومکانیکی اصلی بین ورق فولادی سنتی و ورق فولادی سنتی این است که دومی برای فشرده کردن استخوان به نیروی اصطکاک در رابط استخوان و صفحه متکی است.

پیچ قفلی یک پیچ خودکار است و بدون ضربه زدن یا مته استخوانی قابل استفاده است. هیچ فشاری بین صفحه فولادی و قشر استخوان وجود ندارد، بنابراین هیچ فشاری روی پریوستوم وجود ندارد تا از جریان خون پریوستوم محافظت شود. از نظر تکنیک جراحی، می تواند الزامات عمل با حداقل تهاجم را برآورده کند و می تواند به خوبی از خون رسانی موضعی شکستگی محافظت کند، به طوری که نیازی به عمل پیوند استخوان نیست. داربست تثبیت داخلی الاستیک است.در حضور بار، تحریک استرس بین بلوک های شکستگی وجود دارد که منجر به تشکیل پینه و بهبود شکستگی می شود.

بعد از شکستگی فک و صورت عمدتاً جااندازی و تثبیت است. علامت مهم کاهش شکستگی فک، بازگرداندن رابطه اکلوزالی طبیعی دندان های بالا و پایین، یعنی ارتباط تماس گسترده دندان ها است. در غیر این صورت بر بهبود عملکرد جویدن تأثیر می گذارد. پس از بهبودی شکستگی سه روش متداول تنظیم مجدد وجود دارد:

1. کاهش دستکاری: در مرحله اولیه شکستگی فک، بخش شکستگی نسبتا فعال است و بخش شکستگی جابجا شده را می توان با دست به موقعیت طبیعی بازگرداند.

2. کاهش کشش: پس از شکستگی فک، پس از مدت طولانی (بیش از سه هفته از فک بالا، بیش از چهار هفته از فک پایین)، شکستگی بخشی از بهبود بافت فیبری است، کاهش دستی موفقیت آمیز نیست. می توان از روش کاهش کشش استفاده کرد. شکستگی فک پایین تراکشن چند منظوره فک، در استخوان فک پایین جابجایی قسمت شکستگی از قرار دادن آتل زیربخشی قوس دندانی و سپس بین آتل قوس دندانی و فک بالا، با یک باند لاستیکی کوچک برای کشش الاستیک، به طوری که به تدریج رابطه اکلوزالی طبیعی را بازیابی می کند. بعد از شکستگی فک بالا، اگر قطعه شکستگی به سمت عقب جابجا شود، می توان آتل قوس دندانی را روی دندانه فک بالا قرار داد و یک کلاه گچی با براکت فلزی را می توان قرار داد. روی سر ساخته شده است.کشش الاستیک را می توان بین آتل قوس دندانی و براکت فلزی ایجاد کرد، به طوری که بخش شکستگی فک بالا را می توان به جلو بازگرداند. کشش گرانشی افقی نیز می تواند در مواقعی که نیروی کشش زیاد مورد نیاز است استفاده شود.

3. جااندازی باز: نشانه های جااندازی باز گسترده است. جااندازی باز باید زمانی انجام شود که بخش شکستگی برای مدت طولانی جابجا شده باشد و بهبودی فیبری یا ناهماهنگی استخوانی وجود داشته باشد و کاهش با دستکاری یا کشش امکان پذیر نباشد. بافت فیبری تشکیل شده در ترمیم دررفتگی بین انتهای شکستگی شکستگی بریده می شود یا کالوس بریده می شود و فک مجددا جدا می شود تا به موقعیت طبیعی خود بازگردد. جااندازی باز معمولاً برای شکستگی های تازه یا شکستگی های باز با مشکل استفاده می شود. در کاهش دستی یا ناپایداری پس از کاهش.