Φ5.0 စီးရီးပြင်ပ Fixation Fixator - အချင်းဝက်ဘောင်

Distal radius fractures (DRFs) သည် အသက်ကြီးသော အမျိုးသမီးများနှင့် ငယ်ရွယ်သော အမျိုးသားများ တွင် အဖြစ်အများဆုံး ခြေလက်များ ကျိုးသွားသည့် အချင်းဝက်၏ အစွန်းပိုင်း ၏ 3 စင်တီမီတာ အတွင်း ဖြစ်ပွားပါသည်။လေ့လာမှုများအရ DRFs သည် အရိုးကျိုးခြင်းအားလုံး၏ 17% နှင့် လက်ဖျံရိုးကျိုးခြင်း၏ 75% ရှိကြောင်း သိရသည်။

ခြယ်လှယ်လျှော့ချခြင်းနှင့် အင်္ဂတေပြုပြင်ခြင်းတို့ဖြင့် ကျေနပ်ဖွယ်ရလဒ်များကို မရနိုင်ပါ။ဤအရိုးကျိုးများသည် ရှေးရိုးဆန်သော စီမံခန့်ခွဲမှုပြီးနောက် အနေအထားသို့ အလွယ်တကူ ပြောင်းသွားနိုင်ပြီး ဒဏ်ရာအရိုးအဆစ်များနှင့် လက်ကောက်ဝတ်အဆစ်များ မတည်ငြိမ်မှုကဲ့သို့သော နောက်ဆက်တွဲပြဿနာများသည် နှောင်းပိုင်းအဆင့်တွင် ဖြစ်ပွားနိုင်သည်။မသန်မစွမ်းဖြစ်နိုင်ချေကို လျော့နည်းစေပြီး နာကျင်မှုမရှိသော လေ့ကျင့်ခန်းများ လုံလောက်စွာလုပ်ဆောင်နိုင်စေရန်အတွက် ခွဲစိတ်မှုများ ပြုလုပ်ပါသည်။

အသက် 60 နှစ်နှင့်အထက် လူနာများတွင် DRFs များကို စီမံခန့်ခွဲခြင်းအား အောက်ဖော်ပြပါ ဘုံနည်းပညာငါးခုဖြင့် လုပ်ဆောင်သည်- ဗိုလာလော့ခ်ချသည့်ပန်းကန်စနစ်၊ ပြင်ပပြုပြင်ခြင်းမဟုတ်သော ပေါင်းကူးခြင်း၊ ပြင်ပကို ပေါင်းကူးခြင်း၊ ပါးစပ်ဖြင့် Kirschner ဝါယာကြိုးများ ပြုပြင်ခြင်းနှင့် ပလာစတာ ပြုပြင်ခြင်းများ။

အဖွင့်လျော့ချခြင်းနှင့် အတွင်းပိုင်းပြုပြင်ခြင်းတို့ဖြင့် DRF ခွဲစိတ်ကုသမှု ခံယူနေသည့် လူနာများသည် ဒဏ်ရာပိုးဝင်ခြင်းနှင့် အရွတ်ရောင်ခြင်း ဖြစ်နိုင်ခြေ ပိုများသည်။

ပြင်ပ fixator များကို အောက်ပါ နှစ်မျိုးခွဲထားသည်- cross-joint နှင့် non-bridgeging။လက်ဝါးကပ်တိုင်ပြင်ပ fixator သည် ၎င်း၏ကိုယ်ပိုင်ဖွဲ့စည်းပုံကြောင့် လက်ကောက်ဝတ်၏လွတ်လပ်စွာလှုပ်ရှားမှုကို ကန့်သတ်ထားသည်။Nonbridging ပြင်ပ fixators များကို အကန့်အသတ်ဖြင့် ပူးတွဲလုပ်ဆောင်မှုကို ခွင့်ပြုသောကြောင့် ကျယ်ကျယ်ပြန့်ပြန့် အသုံးပြုကြသည်။ထိုကဲ့သို့သောကိရိယာများသည် အရိုးကျိုးခြင်းအပိုင်းအစများကို တိုက်ရိုက်ပြုပြင်ခြင်းဖြင့် အရိုးကျိုးခြင်းကို သက်သာစေနိုင်သည်။၎င်းတို့သည် ပျော့ပျောင်းသောတစ်ရှူးဒဏ်ရာများကို လွယ်ကူစွာ စီမံခန့်ခွဲနိုင်စေပြီး ကုသမှုကာလအတွင်း သဘာဝလက်ကောက်ဝတ်လှုပ်ရှားမှုကို ကန့်သတ်မထားပေ။ထို့ကြောင့်, nonbridging ပြင်ပ fixators များကို DRF ကုသမှုအတွက်ကျယ်ပြန့်အကြံပြုထားပါသည်။လွန်ခဲ့သည့်ဆယ်စုနှစ်အနည်းငယ်အတွင်း၊ ရိုးရာပြင်ပ fixators (တိုက်တေနီယမ်သတ္တုစပ်များ) ကိုအသုံးပြုခြင်းသည် ၎င်းတို့၏အလွန်ကောင်းမွန်သော biocompatibility၊ မြင့်မားသောစက်ပိုင်းဆိုင်ရာခွန်အားနှင့် သံချေးတက်ခြင်းတို့ကို ခံနိုင်ရည်ရှိသောကြောင့် လူကြိုက်များလာပါသည်။သို့သော်၊ သတ္တု သို့မဟုတ် တိုက်တေနီယမ်ဖြင့်ပြုလုပ်ထားသည့် ရိုးရာပြင်ပ fixators များသည် computed tomography (CT) scans များတွင် ပြင်းထန်သော ရှေးဟောင်းပစ္စည်းများကို ဖြစ်စေနိုင်ပြီး၊ သုတေသီများသည် ပြင်ပ fixator များအတွက် ပစ္စည်းအသစ်များကို ရှာဖွေနေစေပါသည်။

polyetheretherketone (PEEK) ကို အခြေခံ၍ အတွင်းပိုင်း ပြုပြင်ခြင်းအား လေ့လာပြီး 10 နှစ်ကျော် အသုံးပြုခဲ့သည်။PEEK စက်ပစ္စည်းသည် ရိုးရာအရိုးပြုပြင်ခြင်းအတွက် အသုံးပြုသည့်ပစ္စည်းများထက် အောက်ပါအားသာချက်များရှိသည်- သတ္တုဓာတ်မတည့်ခြင်း၊ ရေဒီယိုသတ္တိကြွခြင်း၊ သံလိုက်ပဲ့တင်ရိုက်ခတ်မှုပုံရိပ်ဖော်ခြင်း (MRI)၊ လွယ်ကူသော implant ဖယ်ရှားခြင်း၊ "အေးဂဟေဆက်ခြင်း" ဖြစ်စဉ်ကို ရှောင်ရှားခြင်းနှင့် ပိုမိုကောင်းမွန်သော စက်ပိုင်းဆိုင်ရာ ဂုဏ်သတ္တိများ။ဥပမာအားဖြင့်၊ ၎င်းသည် ကောင်းမွန်သော tensile strength၊ bending strength နှင့် impact strength ရှိသည်။

အချို့သောလေ့လာမှုများက PEEK fixators များသည် သတ္တုပြုပြင်ခြင်းကိရိယာများထက် ပိုမိုကောင်းမွန်သော ခွန်အား၊ ခိုင်ခံ့မှုနှင့် တောင့်တင်းမှုရှိကြောင်း ပြသခဲ့ပြီး ၎င်းတို့တွင် ပင်ပန်းနွမ်းနယ်မှု ပိုမိုကောင်းမွန်ကြောင်း ၁၃။PEEK ပစ္စည်း၏ elastic modulus သည် 3.0–4.0 GPa ဖြစ်သော်လည်း၊ ၎င်းကို ကာဗွန်ဖိုင်ဘာဖြင့် ခိုင်ခံ့စေနိုင်ပြီး ၎င်း၏ elastic modulus သည် cortical အရိုး (18 GPa) နှင့် နီးစပ်နိုင်သည် သို့မဟုတ် တိုက်တေနီယမ်အလွိုင်း၏တန်ဖိုး (110 GPa) ဖြင့် ရောက်ရှိနိုင်သည်။ ကာဗွန်ဖိုက်ဘာ၏ အလျားနှင့် ဦးတည်ရာကို ပြောင်းလဲခြင်း။ထို့ကြောင့် PEEK ၏ စက်ပိုင်းဆိုင်ရာ ဂုဏ်သတ္တိများသည် အရိုးများနှင့် နီးစပ်ပါသည်။ယခုအချိန်တွင် PEEK-based ပြင်ပ fixator ကို ဆေးခန်းတွင် ဒီဇိုင်းရေးဆွဲ အသုံးချလာခဲ့သည်။