anatomische orbitale vloerplaat

In de anatomie is de baan de holte of kom van de schedel waarin het oog en zijn aanhangsels zich bevinden."Baan" kan verwijzen naar de benige kom.Het volume van de baan bij de volwassen mens is 30 milliliter, het oog beslaat in totaal 6,5 ml.De orbitale inhoud omvat het oog, de orbitale en retrobulbaire fascia, extraoculaire spieren, hersenzenuwen, bloedvaten, vet, de traanklier met zijn zak en kanaal, de oogleden, mediale en laterale palpebrale ligamenten, controleligamenten, het opschortende ligament, septum , ciliaire ganglion en korte ciliaire zenuwen.

De banen zijn conisch van vorm of hebben vierzijdige piramidevormige holtes, komen uit in de middellijn van het gezicht en wijzen terug in het hoofd.Elke baan bestaat uit een basis, een top en vier wanden.

De benige wanden van het orbitale kanaal bij de mens zijn een mozaïek van zeven embryologisch verschillende structuren, bestaande uit het jukbeen aan de zijkant, het wigvormige bot, waarbij de kleinere vleugel het optische kanaal vormt en de grotere vleugel het laterale achterste deel van het benige orbitale proces vormt. Het maxillaire bot inferieur en mediaal dat, samen met de traan- en ethmoïde botten, de mediale wand van het orbitale kanaal vormt.De ethmoïde luchtcellen zijn extreem dun en vormen een structuur die bekend staat als de lamina papyracea, de meest delicate benige structuur in de schedel, en een van de meest voorkomende gebroken botten bij orbitaal trauma.

De zijwand wordt gevormd door het frontale proces van het jukbeen en meer naar achteren door de orbitale plaat van de grotere vleugel van het sferenoïde.De botten ontmoeten elkaar bij de zygomaticosfenoïde hechting.De zijwand is de dikste wand van de baan, het is het meest blootgestelde oppervlak, dus gemakkelijker te ontmoeten en zeer kwetsbaar voor trauma met stompe kracht.

Inferieure orbitale wandfractuur is de meest voorkomende fractuur bij orbitale uitbarstingsfracturen, die vaak complicaties veroorzaakt zoals enoftalmische invaginatie, oogbewegingsstoornis, diplopie en oculaire verplaatsing, wat de functie en het uiterlijk ernstig beïnvloedt.Voor orbitale uitbarstingsfracturen moet zo snel mogelijk een operatie worden uitgevoerd wanneer de intraoculaire invaging groter is dan 2 mm en het fractuurgebied groter is, zoals bevestigd door CT.Bij het repareren van orbitale fracturen omvatten de algemeen gebruikte kunstmatige materialen hydroxyapatiet kunstbot, poreuze polyethyleenpolymeer synthetische materialen, hydroxyapatietcomplex en titaniummetaalmaterialen.Voor de keuze van implantaatmateriaal voor orbitale reparatie moeten ideale implantaatmaterialen de volgende kenmerken hebben: goede biologische compatibiliteit, gemakkelijk te vormen en in de orbitale wand te plaatsen defecte delen, gemakkelijk in staat hun vorm te behouden ondersteuning van de orbitale inhoud om de normale oogpositie te behouden, kan vervangen worden het ontbreken van de orbitale inhoud en het vergroten van het volume van de orbitale holte, volume-CT-verbetering om postoperatieve observatie te vergemakkelijken.Omdat titaniumgaas gemakkelijk te vormen is en een goede fixatie heeft, heeft het geen sensibilisatie, carcinogenese en teratogeniteit in contact met het menselijk lichaam, en kan het goed worden gecombineerd met botweefsel, epitheel en bindweefsel, dus het is het beste metaalmateriaal met biocompatibiliteit .

Voorgevormde orbitale platen zijn ontworpen op basis van CT-scangegevens.Deze platen bestaan ​​uit implantaten die de topografische anatomie van de menselijke orbitale vloer en mediale wand nauw benaderen en zijn bedoeld voor gebruik bij een selectief craniomaxillofaciaal trauma.Voorgevormde driedimensionale vorm: Ontworpen voor minimaal buigen en snijden, waardoor de hoeveelheid tijd die nodig is voor het contoureren van de plaat wordt verminderd.Voorgevormde plaatranden: Voor eenvoudig inbrengen van de plaat via huidincisie en minder interferentie tussen de plaat en het omliggende zachte weefsel.Gesegmenteerd ontwerp: om de plaatgrootte aan te passen om de orbitale topografie aan te pakken en om voorgevormde plaatranden met minimale scherpe randen te behouden.Stijve zone: Herstelt de vorm van de achterste orbitale vloer om de juiste positie van de oogbol te helpen behouden.uitgebreide oplossingen voor reparatie en reconstructie van orbitale vloeren.