maxillofaciale trauma micro X-plaat

Orale en maxillofaciale verwondingen worden meestal veroorzaakt door werkgerelateerde verwondingen, sportblessures, verkeersongevallen en accidentele verwondingen in het leven.De bloedcirculatie van het maxillofaciale gebied is rijk, verbonden met de hersenen en nek, en het is het begin van de luchtwegen en het spijsverteringskanaal. Er zijn meer maxillofaciale botten en sinusholten.Er zijn tanden bevestigd aan het maxillofaciale bot en de tong bevindt zich in de mond. Het gezicht heeft gezichtsspieren en gezichtszenuwen; Het kaakgewricht en de speekselklieren; Ze vervullen de functies van expressie, spraak, kauwen, slikken en ademen.

De fixatie van een maxillofaciale fractuur na reductie is een belangrijke stap in de behandeling. Veelgebruikte fixatiemethoden zijn onder meer fixatie van een enkele kaakboogspalk, fixatie tussen de kaken, ligatiefixatie tussen de kaken, fixatie van miniplaten of microplaten, fixatie van de schedel en de kaak, en andere methoden omvatten perimaxillaire fixatie en compressie. plaatbevestiging.

1. De spalkbevestigingsmethode van een tandboog met één kaak: het is om aluminiumdraad met een diameter van 2 mm of een eindproduct met een haaktandboogspalk te gebruiken, afhankelijk van de vorm van de tandboog, en vervolgens fijne metalen ligatiedraad door de tandruimte te gebruiken, de spalk wordt afgebonden op het deel of alle tanden aan beide zijden van de fractuurlijn om het fractuursegment te fixeren. Deze methode is geschikt voor fracturen zonder duidelijke verplaatsing, zoals een lineaire middellijnfractuur van de maxillochine en een gelokaliseerde alveolaire fractuur .

2. Intermaxillaire fixatie: de gebruikelijke methode is om een ​​gehaakte tandboogspalk op de boven- en ondertanden te plaatsen en vervolgens een klein elastiekje te gebruiken voor intermaxillaire fixatie, zodat de kaak in de positie van de normale occlusale relatie blijft. Deze methode is betrouwbaar, geschikt voor diverse mandibulaire fracturen, het voordeel is dat de kaak in een goede positie kan worden genezen, bevorderlijk is voor het herstel van de functie, het nadeel is dat de gewonde de mond niet kan openen om te eten, ook niet gemakkelijk om de mondhygiëne te behouden, moet de verpleging versterken.

3. Interossale ligatie en fixatie: in het geval van chirurgische open reductie kunnen de twee gebroken uiteinden van de breuk worden geboord en vervolgens worden geligeerd en gefixeerd door de roestvrijstalen draad. Dit is ook een betrouwbare bevestigingsmethode. Kaakbeenbreuk en tandeloze kaak Breuken bij kinderen kunnen ook met deze methode worden verholpen.

4. Fixatie van een kleine plaat of microplaat: op basis van handmatige open reductie wordt een kleine plaat of microplaat van de juiste lengte en vorm over het botoppervlak van de twee gebroken uiteinden van de fractuur geplaatst en wordt een speciale schroef gebruikt om dringen de botcortex binnen om de plaat te fixeren, om het doel van fixatie van de fractuur te bereiken. Kleine platen worden meestal gebruikt voor de onderkaak, terwijl microplaten worden gebruikt voor de bovenkaak.

5. Craniale en maxillofaciale fixatiemethode: maxillaire transversale fractuur, kan niet alleen vertrouwen op de onderkaak voor fixatie, kan de schedel gebruiken voor fixatie, anders is het middenvlak gevoelig voor langwerpige vervorming. De fixatiemethode is om eerst de boogspalk te plaatsen op de maxillaire tanden, bind vervolgens het ene uiteinde van de boogspalk op het achterste tandgebied met roestvrijstalen draad, en het andere uiteinde van de boogspalk door de mondholte door het zachte weefsel van de jukbeenderen en hang aan de steun van de gipskapje. Tegelijkertijd werd intermaxillaire fixatie toegevoegd.

De tijd voor fixatie van de kaakfractuur kan worden bepaald op basis van het letsel, de leeftijd en de algemene toestand van de patiënt. Het is over het algemeen 3 ~ 4 weken voor de bovenkaak en 4 ~ 8 weken voor de onderkaak. De dynamische en statische methode kan worden gebruikt om de tijd van kaakbreuk te verkorten. Interkaakfixatie. De methode is dat na 2 tot 3 weken immobilisatie de rubberen ring tijdens het voeden wordt verwijderd en een goede beweging mogelijk is. Na het gebruik van een plaatje of microplaat voor sterke interne fixatie, kan functionele training goed worden uitgevoerd in bevorderen om de genezing van fracturen te bevorderen.