orthognatische 0,6 anatomische L-plaat

Geëtste lijnen, in stappen van 1 mm, op implantaten bieden een visueel hulpmiddel bij het buigen van platen.

Orale en maxillofaciale misvorming verwijst naar de abnormale grootte en vorm van de bovenkaak veroorzaakt door de abnormale ontwikkeling van de bovenkaak, de abnormale relatie tussen de bovenste en onderste maxilla en de relatie ervan met andere craniofaciale botten, evenals de abnormale relatie tussen de bovenkaak en de onderkaak. tanden, de abnormale functie van het orale en maxillaire systeem en de abnormale gezichtsmorfologie. Het doel van orthognatische chirurgie is om de misplaatste tanden te corrigeren, de dissonante tandboog en de relatie tussen tanden en kaken aan te passen, de interferentie tussen tanden en kaken te elimineren, rangschik het gebit en elimineer de compenserende helling van de tanden, zodat de operatie het ingesneden botsegment soepel naar de ontworpen correctiepositie kan verplaatsen en een goede relatie tussen tanden en kaken tot stand kan brengen.

Al in 1928 had Fauchard geprobeerd een dislocatie van een enkele tand te corrigeren met een tandklem, maar de chirurgische behandeling van benige tand- en kaakmisvormingen werd in 1848 door Hullihen ontwikkeld en voor het eerst gerapporteerd in 1849. Hoewel veel geleerden sindsdien inspanningen hebben geleverd Om te verkennen en te verbeteren is het behandeleffect niet ideaal vanwege de beperkte technologie en het medische niveau op dat moment, zodat in de volgende 100 jaar de behandeling van tandheelkundige en maxillofaciale misvormingen langzaam vordert. Tot eind jaren vijftig, met de ontwikkeling van anesthesiologie, basischirurgie, toegepaste anatomie en speciale chirurgische instrumenten heeft de chirurgische correctie van tandheelkundige en maxillofaciale misvormingen zich snel ontwikkeld.

In 1957 rapporteerden Trauner en Obwegeser voor het eerst dat de sagittale gespleten ramus-osteotomie met behulp van de intraorale benadering werd verbeterd door Dal Pony (1961), wat een nieuwe fase markeerde in de chirurgische behandeling van maxillofaciale misvormingen. Sinds de jaren zeventig is vanwege de Bell en de inspanningen van vele geleerden, in het kaak-, kaak- en weefselbloedtoevoersysteem van toegepaste anatomie, en de doorgesneden botbloedtoevoer na de dynamische veranderingen van een doorbraak, legden verder de biologische basis van moderne kaakchirurgie, om elke tand te bereiken - - kleverige periostale bottransplantatie van samengestelde weefselpedikeltranslocatie, biedt de wetenschappelijke basis en garantie voor succes. Bovendien maakt de vaststelling van het principe van chirurgisch-orthodontische gecombineerde behandeling de chirurgische behandeling van tandheelkundige en maxillofaciale misvormingen perfecter en komt deze echt binnen een nieuwe periode waarin functie en morfologie worden gecombineerd.

Omdat de chirurgische behandeling van patiënten met tandheelkundige en maxillofaciale misvormingen gebaseerd moet zijn op de misvormingen en behandelingsvereisten, moet het tand- en botcomplex opengesneden en verplaatst worden om de driedimensionale ruimtelijke relatie en functie van de normale tandheelkundige en maxillofaciale structuur te reconstrueren. en om een ​​bevredigend cosmetisch effect van het maxillofaciale effect te verkrijgen. Daarom moeten het behandelplan, de tand? De aanpassing van de relatie, de locatie van de botincisie, de richting en afstand van de botbeweging en de keuze van het chirurgische plan allemaal Vóór de operatie moet nauwkeurig worden overwogen en ontworpen, en het verwachte therapeutische effect van het geselecteerde plan moet preoperatief worden voorspeld.

Orthognatische chirurgie wordt gebruikt om de functionele afwijkingen of afwijkingen in de gezichtsmorfologie op te lossen die worden veroorzaakt door de abnormale grootte en vorm van de bovenkaak veroorzaakt door de ontwikkeling van de bovenkaak, evenals de abnormale relatie tussen de grootte en vorm van de bovenkaak en andere gezichtsbeenderen. Een operatie kan nodig zijn om de gelaatstrekken te verbeteren, waaronder ernstig voorste alveolaire uitsteeksel (buckteeth), onderste alveolaire voorste uitsteeksel (overbeet), grote voorkaakopeningen en ernstige benige afwijkingen.