anatomiczna orbitalna płyta podłogowa

W anatomii orbita to wnęka lub oczodół czaszki, w którym znajduje się oko i jego przydatki.„Orbita” może odnosić się do panewki kostnej.Objętość oczodołu u dorosłego człowieka wynosi 30 mililitrów, oko zajmuje łącznie 6,5 ml.Zawartość oczodołu obejmuje oko, powięź oczodołową i pozagałkową, mięśnie zewnątrzgałkowe, nerwy czaszkowe, naczynia krwionośne, tłuszcz, gruczoł łzowy z workiem i przewodami, powieki, więzadła powiekowe przyśrodkowe i boczne, więzadła zwrotne, więzadło zawieszające, przegrodę. , zwoju rzęskowego i krótkich nerwów rzęskowych.

Orbity mają kształt stożkowy lub czworoboczne wgłębienia piramidalne, otwierają się w linii środkowej twarzy i są skierowane z powrotem w stronę głowy.Każda orbita składa się z podstawy, wierzchołka i czterech ścian.

Ściany kostne kanału oczodołu u człowieka to mozaika siedmiu odrębnych embriologicznie struktur, składających się z kości jarzmowej bocznej, kości klinowej, której mniejsze skrzydło tworzy kanał wzrokowy, a większe skrzydło tworzy boczną tylną część wyrostka kostnego oczodołu , kość szczęki dolna i przyśrodkowa, która wraz z kościami łzowymi i sitowymi tworzy przyśrodkową ścianę kanału oczodołu.Komórki powietrzne sitowe są niezwykle cienkie i tworzą strukturę zwaną blaszką papyracea, najdelikatniejszą strukturę kostną czaszki i jedną z najczęściej łamanych kości w urazach oczodołu.

Ściana boczna jest utworzona przez wyrostek czołowy kości jarzmowej, a bardziej ku tyłowi przez płytkę oczodołową większego skrzydła kości klinowej.Kości spotykają się w miejscu szwu jarzmowo-fenoidalnego.Ściana boczna jest najgrubszą ścianą oczodołu, jest powierzchnią najbardziej eksponowaną, dlatego łatwiej ją spotkać, jest bardzo podatna na urazy tępym narzędziem.

Złamanie dolnej ściany oczodołu jest najczęstszym złamaniem w przypadku złamania wydmuchowego oczodołu, które często powoduje powikłania, takie jak wgłobienie gałki ocznej, zaburzenia ruchu gałek ocznych, podwójne widzenie i przemieszczenie gałki ocznej, co poważnie wpływa na funkcję i wygląd.W przypadku złamań typu „wydmuch” oczodołu operację należy przeprowadzić jak najszybciej, gdy naciek wewnątrzgałkowy przekracza 2 mm, a obszar złamania jest większy, co potwierdzono w tomografii komputerowej.W leczeniu złamań oczodołu powszechnie stosowane sztuczne materiały obejmują sztuczną kość hydroksyapatytową, porowate materiały syntetyczne polimeru polietylenowego, kompleks hydroksyapatytu i materiały tytanowo-metalowe.W przypadku wyboru materiału na implant do naprawy oczodołu, idealne materiały na implanty powinny charakteryzować się następującymi cechami: dobrą kompatybilnością biologiczną, łatwym do kształtowania i umieszczaniem w uszkodzonych częściach ściany oczodołu, łatwo zachowującym swój kształt, wspierającym zawartość oczodołu, aby utrzymać normalne położenie oka, może zastąpić ubytku zawartości oczodołu i powiększeniu objętości jamy oczodołu, wzmocnienie objętościowej tomografii komputerowej w celu ułatwienia obserwacji pooperacyjnej.Ponieważ siatka tytanowa jest łatwa w kształtowaniu i ma dobre mocowanie, nie powoduje uczuleń, kancerogenezy i teratogenności w kontakcie z organizmem człowieka, a także dobrze łączy się z tkanką kostną, nabłonkiem i tkanką łączną, dzięki czemu jest najlepszym materiałem metalicznym o biokompatybilności .

Wstępnie uformowane płytki orbitalne są projektowane na podstawie danych z tomografii komputerowej.Płytki te składają się z implantów, które są bardzo zbliżone do anatomii topograficznej dna oczodołu i ściany przyśrodkowej człowieka i są przeznaczone do stosowania w selektywnych urazach czaszkowo-szczękowo-twarzowych.Wstępnie uformowany trójwymiarowy kształt: Zaprojektowany z myślą o minimalnym zginaniu i cięciu, co zmniejsza ilość czasu potrzebnego na obrysowanie płyty.Wyprofilowane krawędzie płytki: ułatwiają wprowadzanie płytki przez nacięcie skóry i zmniejszają kolizję między płytką a otaczającą tkanką miękką.Konstrukcja segmentowa: Aby dostosować rozmiar płyty do topografii orbity i zachować wyprofilowane krawędzie płyty z minimalną liczbą ostrych krawędzi.Strefa sztywna: przywraca kształt tylnej dna oczodołu, aby pomóc w utrzymaniu prawidłowego położenia kuli ziemskiej.kompleksowe rozwiązania w zakresie naprawy i rekonstrukcji podłóg oczodołowych.