Φ5.0 Series ตัวตรึงการตรึงภายนอก - กรอบรัศมีส่วนปลาย

กระดูกส่วนปลายหัก (DRF) เกิดขึ้นภายใน 3 ซม. จากส่วนปลายของรัศมี ซึ่งเป็นการแตกหักที่พบบ่อยที่สุดในแขนขาส่วนบนของผู้หญิงสูงอายุและชายหนุ่มการศึกษารายงานว่า DRF คิดเป็น 17% ของกระดูกหักทั้งหมด และ 75% ของกระดูกปลายแขนหัก

ไม่สามารถได้ผลลัพธ์ที่น่าพอใจโดยการลดขนาดและการตรึงปูนปลาสเตอร์กระดูกหักเหล่านี้สามารถเปลี่ยนตำแหน่งได้ง่ายหลังจากการจัดการอย่างระมัดระวัง และอาจเกิดภาวะแทรกซ้อน เช่น ข้อต่อกระดูกที่กระทบกระเทือนจิตใจ และความไม่มั่นคงของข้อต่อข้อมือ ในระยะสุดท้ายการผ่าตัดดำเนินการเพื่อรักษากระดูกหักในรัศมีส่วนปลาย เพื่อให้ผู้ป่วยสามารถออกกำลังกายโดยไม่เจ็บปวดในจำนวนที่เพียงพอเพื่อฟื้นฟูกิจกรรมตามปกติ ในขณะเดียวกันก็ลดความเสี่ยงต่อการเปลี่ยนแปลงความเสื่อมหรือความพิการให้เหลือน้อยที่สุด

การจัดการ DRF ในผู้ป่วยอายุ 60 ปีขึ้นไป ดำเนินการโดยใช้เทคนิคทั่วไป 5 ประการต่อไปนี้: ระบบ volar locking plate การตรึงภายนอกแบบไม่บริดจ์ การตรึงภายนอกแบบบริดจ์ การตรึงลวด Kirschner ผ่านผิวหนัง และการตรึงพลาสเตอร์

ผู้ป่วยที่ได้รับการผ่าตัด DRF แบบเปิดและการตรึงภายในมีความเสี่ยงสูงต่อการติดเชื้อที่บาดแผลและเอ็นอักเสบ

อุปกรณ์ยึดภายนอกแบ่งออกเป็นสองประเภทดังต่อไปนี้: ข้อต่อแบบไขว้และแบบไม่มีการเชื่อมต่ออุปกรณ์ตรึงภายนอกแบบข้อขวางจะจำกัดการเคลื่อนไหวของข้อมือเนื่องจากการกำหนดค่าของตัวเองอุปกรณ์ยึดภายนอกแบบไม่มีการเชื่อมต่อถูกนำมาใช้กันอย่างแพร่หลายเนื่องจากทำให้ข้อต่อมีกิจกรรมจำกัดอุปกรณ์ดังกล่าวสามารถช่วยลดการแตกหักได้โดยการยึดชิ้นส่วนการแตกหักโดยตรงช่วยให้จัดการอาการบาดเจ็บของเนื้อเยื่ออ่อนได้ง่าย และไม่จำกัดการเคลื่อนไหวของข้อมือตามธรรมชาติในระหว่างระยะเวลาการรักษาดังนั้นเครื่องตรึงภายนอกแบบไม่มีการเชื่อมต่อจึงได้รับการแนะนำอย่างกว้างขวางสำหรับการรักษา DRFในช่วงไม่กี่ทศวรรษที่ผ่านมา การใช้อุปกรณ์ยึดติดภายนอกแบบดั้งเดิม (โลหะผสมไทเทเนียม) ได้รับความนิยม เนื่องจากมีความเข้ากันได้ทางชีวภาพที่ยอดเยี่ยม มีความแข็งแรงเชิงกลสูง และทนทานต่อการกัดกร่อนอย่างไรก็ตาม อุปกรณ์ยึดภายนอกแบบเดิมที่ทำด้วยโลหะหรือไทเทเนียมอาจทำให้เกิดความผิดปกติร้ายแรงในการสแกนเอกซเรย์คอมพิวเตอร์ (CT) ซึ่งทำให้นักวิจัยมองหาวัสดุใหม่สำหรับอุปกรณ์ยึดภายนอก

การตรึงภายในโดยใช้โพลีอีเทอร์อีเทอร์คีโตน (PEEK) ได้รับการศึกษาและประยุกต์ใช้มานานกว่า 10 ปีอุปกรณ์ PEEK มีข้อได้เปรียบเหนือวัสดุที่ใช้สำหรับการตรึงกระดูกแบบดั้งเดิมดังต่อไปนี้: ไม่มีการแพ้โลหะ ความทึบแสง การรบกวนต่ำด้วยการถ่ายภาพด้วยคลื่นสนามแม่เหล็ก (MRI) การถอดรากฟันเทียมออกได้ง่ายขึ้น หลีกเลี่ยงปรากฏการณ์ "การเชื่อมด้วยความเย็น" และคุณสมบัติทางกลที่ดีขึ้นเช่น มีความต้านทานแรงดึง แรงดัดงอ และแรงกระแทกได้ดี

การศึกษาบางชิ้นแสดงให้เห็นว่าอุปกรณ์ยึด PEEK มีความแข็งแรง ความเหนียว และความแข็งดีกว่าอุปกรณ์ยึดโลหะ และมีความแข็งแรงเมื่อยล้าได้ดีกว่า13แม้ว่าโมดูลัสยืดหยุ่นของวัสดุ PEEK จะอยู่ที่ 3.0–4.0 GPa แต่ก็สามารถเสริมกำลังด้วยคาร์บอนไฟเบอร์ได้ และโมดูลัสยืดหยุ่นของมันสามารถใกล้เคียงกับค่าของกระดูกเยื่อหุ้มสมอง (18 GPa) หรือถึงค่าของโลหะผสมไทเทเนียม (110 GPa) โดย การเปลี่ยนความยาวและทิศทางของคาร์บอนไฟเบอร์ดังนั้นคุณสมบัติทางกลของ PEEK จึงใกล้เคียงกับคุณสมบัติทางกลของกระดูกปัจจุบัน เครื่องตรึงภายนอกที่ใช้ PEEK ได้รับการออกแบบและประยุกต์ใช้ในคลินิก