Φ5.0 Serisi Eksternal Fiksasyon Fiksatörü – Distal radius çerçevesi

Distal radius kırıkları (DRF'ler), radiusun distal kısmının 3 cm yakınında meydana gelir; bu, yaşlı kadınlar ve genç yetişkin erkekler arasında üst ekstremitelerde en sık görülen kırıktır.Çalışmalar DRF'lerin tüm kırıkların %17'sini, önkol kırıklarının ise %75'ini oluşturduğunu bildirmiştir.

Manipülatif redüksiyon ve alçı tespiti ile tatmin edici sonuçlar alınamaz.Bu kırıklar konservatif tedavi sonrasında kolayca yer değiştirebilir ve geç dönemde travmatik kemik eklemi ve el bileği eklemi instabilitesi gibi komplikasyonlar ortaya çıkabilir.Distal radius kırıklarını tedavi etmek için ameliyatlar yapılır, böylece hastalar dejeneratif değişiklik veya sakatlık riskini en aza indirirken normal aktiviteyi yeniden sağlamak için yeterli sayıda ağrısız egzersiz yapabilirler.

60 yaş ve üzeri hastalarda DRF'lerin tedavisi şu beş yaygın teknik kullanılarak gerçekleştirilir: volar kilitli plak sistemi, köprülemeyen eksternal fiksasyon, köprüleme eksternal fiksasyonu, perkütan Kirschner teli fiksasyonu ve alçı fiksasyonu.

Açık redüksiyon ve internal fiksasyonla DRF ameliyatı geçiren hastalarda yara enfeksiyonu ve tendinit riski daha yüksektir.

Eksternal fiksatörler iki tipe ayrılır: çapraz eklemli ve köprüsüz.Çapraz eklemli eksternal fiksatör, kendi konfigürasyonu nedeniyle bileğin serbest hareketini kısıtlar.Köprülemeyen eksternal fiksatörler sınırlı eklem aktivitesine izin verdikleri için yaygın olarak kullanılmaktadır.Bu tür cihazlar, kırık parçalarını doğrudan sabitleyerek kırıkların azaltılmasını kolaylaştırabilir;yumuşak doku yaralanmalarının kolaylıkla yönetilmesine olanak tanır ve tedavi süresi boyunca doğal el bileği hareketini kısıtlamaz.Bu nedenle köprülemeyen eksternal fiksatörler DRF tedavisinde yaygın olarak tavsiye edilmektedir.Geçtiğimiz birkaç on yılda, geleneksel eksternal fiksatörlerin (titanyum alaşımları) kullanımı, mükemmel biyouyumlulukları, yüksek mekanik mukavemetleri ve korozyon dirençleri nedeniyle popülerlik kazanmıştır.Ancak metal veya titanyumdan yapılan geleneksel eksternal fiksatörlerin bilgisayarlı tomografi (BT) taramalarında ciddi artefaktlara neden olabilmesi, araştırmacıları eksternal fiksatörler için yeni materyaller aramaya yöneltmiştir.

Polietereterketona (PEEK) dayalı internal fiksasyon 10 yılı aşkın bir süredir araştırılmakta ve uygulanmaktadır.PEEK cihazının geleneksel ortopedik sabitleme için kullanılan malzemelere göre şu avantajları vardır: metal alerjisi olmaması, radyoopaklık, manyetik rezonans görüntüleme (MRI) ile düşük girişim, daha kolay implant çıkarılması, "soğuk kaynak" olgusunun önlenmesi ve daha iyi mekanik özellikler.Örneğin, iyi bir çekme mukavemetine, bükülme mukavemetine ve darbe mukavemetine sahiptir.

Bazı çalışmalar PEEK fiksatörlerinin metal fiksasyon cihazlarına göre daha iyi mukavemete, tokluğa ve sertliğe sahip olduğunu ve yorulma mukavemetinin daha iyi olduğunu göstermiştir13.PEEK malzemesinin elastik modülü 3,0-4,0 GPa olmasına rağmen karbon fiber ile güçlendirilebilmekte ve elastik modülü kortikal kemiğe yakın (18 GPa) veya titanyum alaşımı değerine (110 GPa) ulaşabilmektedir. karbon fiberin uzunluğunu ve yönünü değiştirmek.Bu nedenle PEEK'in mekanik özellikleri kemiğe yakındır.Günümüzde PEEK bazlı eksternal fiksatör tasarlanmış ve klinikte uygulanmıştır.